Dit heeft mij geholpen om de rest van de dag een positief/krachtig gevoel te hebben. ‘s middags heb ik 4 mooie affirmatie vlaggetjes gemaakt met de teksten: 1) Hier & Nu, tijd is een illusie. 2) you are not your mind, Watch the mind! 3) Laat het over aan je lichaam. 4) Open your Heart, Closing will not protect you.

‘s avonds wilde ik graag meedoen aan de zwangerschaps “zwemles” bij de Warande. Maar ik werd een beetje onzeker of dat wel zo’n goed idee was en dacht dat mijn vliezen daar misschien zouden breken. Dus even met Marc overlegd en hij stelde voor om ons opblaasbad in de badkamer neer te zetten en dat leek mij een goed idee. Marc blies het bad op en liet het vollopen toen Ties bijna naar bed moest. Dit was voor Ties een lastig moment want hij wilde zó graag met mama in bad. Dus dit heeft hij tot hij in slaap viel herhaald (“ik wil met mama in bad”). Toen Ties in bed lag ben ik heerlijk in bad gegaan en heb daar de affirmaties en de meditatie geluisterd en gezellig gebeld met mijn broer en schoonzus en ik voelde mij heerlijk. Daarna bij Marc op de bank gekropen en een heerlijke bonbon van Sander en El gegeten en toen naar bed. Om 01.30u werd ik wakker en ben ik gaan plassen. Toen ik weer terug in bed lag merkte ik waarom ik wakker was geworden want het leek wel een golving. Ik heb dit een tijdje ervaren en bekeken of het wel echt serieus was. De golvingen kwamen elke 7 minuten en na 35 minuten had ik het gevoel dat er toch wel een kans was dat het echt begonnen was dus heb ik Marc iets na 2u wakker gemaakt. Hij is even bij mij gebleven maar begon al snel over de TENS en het geboortebad. En vooral het geboortebad vond ik erg snel maar Marc gaf aan dat die nog niet volgelopen hoefde te worden maar dat het wel fijn was als de tafel en de stoelen uit de keuken waren en dat het bad alvast opgeblazen was. Dus na het plakken van de TENS ging Marc daar mee aan de gang. Ik vond de TENS heel prettig ook omdat ik de tijden erop kon zien. Ik dacht namelijk dat de golvingen 30 seconde duurde terwijl het apparaat dan 80 a 90 seconden aangaf (omdat ik de Boost stand indruk). De tijd ertussen was naar 5 minuten gegaan. Ik lag nog in bed en enkel bij de golvingen kreeg ik het erg warm maar tussendoor kon ik lekker onder de dekens blijven liggen. Hier verbaas ik mij nog steeds over want bij Ties moest ik bewegen en had ik het non-stop bloedheet en oncomfortabel. Dit keer wilde mijn gedachte zich met elke golving zich ermee gaan bemoeien. Ik kon naar deze gedachtes kijken en ze opzij duwen en zeggen dat ze zich er niet mee moesten bemoeien. Dat enkel mijn lichaam het werk moest doen. Daarnaast heb ik bij elke golving gevisualiseerd hoe ik verder opende. Bij Ties was ik blij met een slappe wee tussendoor en bij Colin dacht ik dan: Hier heb ik niks aan. Na de golving gaf ik mijzelf de taak om te ontspannen en dit ging het beste op de affirmaties van de hypnobirthing. 

Marc kwam weer boven en hij vroeg naar hoe het ging en of de verloskundige al gebeld moest worden. Ik gaf aan dat ik niet wist of het nu 5 minuten tussen de golvingen moest zijn of 5 minuten in totaal en dat we misschien nog even aan moesten kijken maar Marc vond (gelukkig) dat er gebeld moest worden. Hij belde haar om 03.05u. Monica nam op en daar waren we allebei heel blij mee. We hadden haar die week ervoor samen op de controle nog gezien maar Monica was heel slaperig en het duurde even voordat ze wist over welke zwangere vrouw het ging. Maar na een paar vragen wist ze het weer en zou ze gelijk komen. Rond half 4 was ze hier. Ze ging op de slaapkamer in de grijze IKEA stoel zitten en begon de gegevens op haar laptop erbij te halen. Ze kon geen internetverbinding krijgen dus daar was ze even met Marc over aan het praten. Ik merkte op dat ik het een vreemd contrast vond met mij die op 1,5 meter afstand de golvingen aan het opvangen was. Marc liet ondertussen het bad vollopen. Tussen de golvingen door vroeg Monica hoe het met mij ging. Ik gaf aan dat ik het fijn vond dat ik op bed kon liggen en dat ik het tijdens de golvingen wel heel heet kreeg maar tussendoor wel lekker warm onder de dekens lag. Nadat Monica alles had ingevuld vroeg ze of ik ontsluiting wilde weten. Ik was bang dat ik erg teleurgesteld zou zijn met het resultaat maar uiteindelijk toch besloten om het te willen weten. Ik zag aan Monica haar gezicht al snel dat ze verbaasd was en ze vroeg of ik het wilde weten. Ik wilde het toch wel weten en het was al 8 cm. Bij de eerst volgende golving voelde ik al druk op mijn darm en dit gaf ik aan. Monica was al druk met Marc aan het overleggen hoe vol het bad was en dat we naar beneden moesten gaan en dat de kraamhulp snel moest komen. Ik wilde nog een keer plassen en daar zei Monica streng tegen mij dat ik hoe dan ook niet mocht persen. Ik zei of dacht (dat weet ik niet meer): “ik zal hem niet in de wc laten vallen”. In de tussentijd had Monica tegen Marc gezegd dat ze dacht dat er heel snel een baby zou zijn en dat er emmers moesten komen en dat ze dacht dat het bad niet vol genoeg zou zijn om er in te kunnen. 

Daarna ben ik naar beneden gelopen en omdat de golvingen nog steeds om de 5 minuten waren had ik daar alle tijd voor. Dat was heel prettig. Beneden was ik niet tevreden met de lichtintensiteit dus dat heb ik verder gedimd. Ondertussen had ik al zo’n 3x tegen Marc gezegd dat hij het kraampakket en de zwarte tas naar beneden moest gaan halen maar dit was nog steeds niet gebeurd. Dus dit vroeg ik beneden een beetje streng want ik wilde dat het echt even ging gebeuren. 

Toen heeft Monica de TENS van mijn rug gehaald en ben ik in bad gestapt. Ik vond het spannend om de TENS af te halen omdat ik wel wist wat ik hier aan had en niet hoe ik het bad zou vinden. Eenmaal in bad had ik zwakke persweeën. Ik wist niet meer hoe extreem intens echte persweeën zijn maar Monica gaf een opmerking in de trant van: “hier hoef je nog niet op mee te persen hoor”. Tijdens deze golvingen opende mijn vliezen. Ik voelde een soort plopje en gaf dit door aan Monica. Zij vond het bijzonder dat ik oa dit zo goed aanvoelde. Ze vond dat ik goed in contact stond met mijn lichaam. Hierna begonnen al snel de echte persweeën. Vanaf hier vond ik het heel intens. Marc zat bij mij en hield een koud washandje op mijn hoofd. Dat was heerlijk ontspannend tussen de golvingen. Na een paar hele krachtige voelde ik zelf of ik het hoofdje al voelde en dit was niet zo. Heel even werd ik daar onzeker van maar Monica verzekerde mij er gelijk van dat hij er echt over een paar golvingen zou zijn. Ze vroeg mij om mij om te draaien (van hangend over de buitenrand naar mijn buik toe) zodat ze ook kon voelen hoe het ging. Ik vond die houding heel erg vervelend maar kon na de check aangeven dat ik dat echt niet wilde en toen ben ik terug gedraaid. Op een gegeven moment gaf Monica aan dat het hoofdje stond. Dit deed enorm veel pijn. Maar ik was ook zo blij dat we zo ver waren. En toen werd er aangebeld door de kraamhulp en Marc moest bij mij weg. Dat vond ik even moeilijk. Maar hij was heel snel weer terug. Die golving daarna heb ik energie bijgezet en toen was het hoofdje geboren! Ik wilde daarna nog een golving wachten voor de rest van het lichaam omdat ik dacht dat dat nodig was maar Monica gaf aan dat als ik nog even zou duwen dat hij helemaal geboren zou zijn en dat was zo! Monica en ik hebben hem samen gepakt en ik ben gedraaid en had hem in mijn handen (om 4:44u). Wat een fantastisch moment. Marc en ik hebben hem bewonderd. Hij heeft een paar seconde gehuild en toen zo tevreden in het water gelegen. Na het uitkloppen van de navelstreng heeft Marc de navelstreng doorgeknipt. Toen heeft Marc Colin gepakt en ben ik uit het bad gegaan. Er was een bedje neergezet in de kamer en daar ben ik gaan liggen en kreeg ik Colin op mijn buik. Zo heerlijk. De placenta is daarna vrij snel gekomen. En was intact. Toen gelijk kijken of ik ook nog intact was en op een haarscheurtje na was dit het geval. Super fijn! Na een uur is hij gewogen en gechecked en toen kwam hij weer bij mij liggen. Zo tevreden. Om 6u hebben we mijn ouders gebeld of ze wilde komen om een boterham met Ties te doen en hem naar de opvang te brengen en kennis te maken met hun nieuwe kleinkind. Ties werd om 06.30u wakker en het eerste wat hij zei was: “ ik wil met mama in bad”. Dit was wel heel grappig aangezien ik net (alweer) uit bad kwam. Marc heeft hem naar beneden gehaald en hij kwam zijn broertje ontmoeten. Hij heeft hem geaaid en daarna kwamen al snel opa en oma. Hij is brood gaan eten en zei (zoals ik al verwacht had): “als de baby weer weg is dan kan ik weer met mama spelen”. 

Toen Ties naar de opvang ging toen ben ik gaan douchen en is Marc met Colin op de bank gaan liggen (huid op huid). Daarna ben ik naar boven gegaan en is Colin weer huid op huid bij mij komen liggen. En ik voelde mij nog steeds fantastisch. Vanaf hier begon een hele mooie kraamweek met veel huid op huid op huid contact en het geven van borstvoeding ging ook gelijk heel goed.

Ha Linda, hier het einde van het bevallingsverhaal. Enorm bedankt voor de lessen. Zonder de HypnoBirthing cursus had ik niet zo’n mooi verhaal gehad.

HypnoBirthing mama

Liefs,

Linda